Back on track

Aan het tafeltje naast mij zaten een klein meisje en haar moeder vrolijk te kletsen.
Het meisje keek om zich heen en vertelde wat ze zag.
‘Drink je wel je sap op?’ vroeg de moeder.
Het meisje pakte haar glas en zette het zonder iets te drinken weer neer, omdat iets nieuws haar aandacht trok.

De mobiele telefoon van de vrouw zoemde. ‘Ja, daar kom je nu mee, wij zitten net.’ …. ‘Nou ik kom er zo wel aan’.

Pixabay On track

Lees meer

Een nieuw begin

Svens partner had hem verlaten en hij begreep er niets van.
Het voelde als verraad.

Ik vraag wanneer hij zich eerder zo heeft gevoeld.
Dat was vroeger, thuis.
“Maar dat heb ik allemaal al verwerkt.”

Er komt een beeld op van zijn ouders aan tafel.

“Raar!” zegt hij en fronst zijn wenkbrauwen.
“Ik zie mijn vader. Ik zie mijn moeder. Haar jurk. Ik zie het raam, die lelijke lamp, zelfs het rode tafelkleed. Maar ik zie mezelf niet.”

Geen toegang

Lees meer

Oud & nieuw

“Je oogspiertjes zijn helemaal verkrampt”, zei de opticien.

Ik zat al een half uur achter het meetapparaat terwijl mijn tranende ogen heen en weer flipperden tussen plus en min.

“Je hebt wel wat te lang gewacht”, zei ze.
“Het is moeilijk om een meting te doen, omdat je ogen te goed zijn geworden in het zich steeds aanpassen.”

Want dat is wat we doen: aanpassen als dat nodig is.
Of als dat ooit nodig is geweest.

foto brillen

Lees meer