Aan het tafeltje naast mij zaten een klein meisje en haar moeder vrolijk te kletsen.
Het meisje keek om zich heen en vertelde wat ze zag.
‘Drink je wel je sap op?’ vroeg de moeder.
Het meisje pakte haar glas en zette het zonder iets te drinken weer neer, omdat iets nieuws haar aandacht trok.
De mobiele telefoon van de vrouw zoemde. ‘Ja, daar kom je nu mee, wij zitten net.’ …. ‘Nou ik kom er zo wel aan’.
Nog fronsend keek ze weer naar haar dochter.
‘Heb je je sap nu nog niet op! Dit was de laatste keer dat we ergens wat gaan drinken!’.
Het meisje keek niet meer om zich heen.
Zei niets meer.
En liep achter haar moeder aan naar buiten.
Of aan zichzelf.
Zoals waterdruppels een paadje kunnen uithollen in zelfs een harde ondergrond als steen, kunnen repeterende gebeurtenissen sporen trekken in de vorm van overtuigingen of onbewuste patronen.
