Op haar achtste werd ze wees.
verhaal
Tijdreizen
Gisteren werd ik moeder. Morgen gaat ze het huis uit.
Aan mijn rimpeltjes en haar jongvolwassen gezicht zie ik heus wel dat er meer dan twee dagen verstreken zijn.
Maar voor mijn gevoel duurden de jaren niet langer dan minuten.
Safety first
Ze liep rond door de ruimte terwijl ze haar blik op mij gericht hield.
Ik zag dat haar armen verkrampt waren en vroeg of die armen een andere houding kenden.
Ze veranderde haar houding en zuchtte.
“Nu zie ik jou ineens niet meer als vijand”, zei ze.
Back on track
Aan het tafeltje naast mij zaten een klein meisje en haar moeder vrolijk te kletsen.
Het meisje keek om zich heen en vertelde wat ze zag.
‘Drink je wel je sap op?’ vroeg de moeder.
Het meisje pakte haar glas en zette het zonder iets te drinken weer neer, omdat iets nieuws haar aandacht trok.
De mobiele telefoon van de vrouw zoemde. ‘Ja, daar kom je nu mee, wij zitten net.’ …. ‘Nou ik kom er zo wel aan’.
Een nieuw begin
Svens partner had hem verlaten en hij begreep er niets van.
Het voelde als verraad.
Ik vraag wanneer hij zich eerder zo heeft gevoeld.
Dat was vroeger, thuis.
“Maar dat heb ik allemaal al verwerkt.”
Er komt een beeld op van zijn ouders aan tafel.
“Raar!” zegt hij en fronst zijn wenkbrauwen.
“Ik zie mijn vader. Ik zie mijn moeder. Haar jurk. Ik zie het raam, die lelijke lamp, zelfs het rode tafelkleed. Maar ik zie mezelf niet.”
Een heel verhaal
“Ik weet het niet meer” zei Daniëlle.
“Die avond is helemaal weg. Die hele periode, trouwens. Ik weet alleen nog wat vrienden en familie me later hebben verteld”.
Ze fronste haar voorhoofd en haar handen klemden om de stoel.
Ik vroeg van wat voor muziek ze hield, toen.
Ze begon te lachen.
“Hip-hop! Lekker dynamisch!”
Ik zag een beweging in heupen, romp en armen.
Dwalen in het niets
Maarten wil een stap verder.
In de afgelopen sessies hebben we tijd besteed aan veerkracht en het omgaan met emoties.
Nu wil hij terugkijken naar het moment van de levensveranderende ervaring zelf.
Hij heeft het gevoel dat er nog lading van dat moment aanwezig is en hem in de weg zit in het hier en nu.
Van sumi-e naar lichaamswijsheid
Samen met mijn man Ton volgde ik een workshop sumi-e, Japans penseel schilderen. Na anderhalf uur les van dezelfde docente, met dezelfde materialen en instructies, kwamen daar twee heel verschillende resultaten tevoorschijn.
