“Had ik dit maar eerder geweten”, zei Gijs, en hij keek uit het raam.
“Wat was er dan anders geweest?” vroeg ik.
Hij zou een andere opleiding hebben gekozen. Een andere baan.
Iets met meer beweging, meer vrijheid, meer creativiteit.
Terwijl hij vertelde legde hij zijn handen op tafel en spreidde zijn vingers uit.
Vorm of vent
Wij denken vaak vanuit ‘de vorm’. We leren een vak, solliciteren op een baan.
Er zijn functie-eisen, kaders, doelen, mijlpalen, verwachtingen.
Soms vergeten we onszelf mee te nemen naar ons werk,
wordt de splitsing tussen ‘vorm’ en ‘vent’ steeds groter,
en kunnen we overspannen of in een burn-out raken.
Zeemeermin
“Maar als je mijn stem afneemt,” vroeg de kleine zeemeermin, “wat houd ik dan nog over?”
“Je beeldige figuurtje,” zei de heks, “je zwevende tred en je sprekende ogen, daar kun je een mensenhart wel mee bekoren.”
Hans Christian Andersen, De kleine zeemeermin
De kleine zeemeermin staat haar stem af in ruil voor twee benen, zodat ze in de smaak zal vallen bij een mensenprins.
Gijs leverde zijn creativiteit en bewegingsvrijheid in, om zijn werk te kunnen doen zoals van hem werd verwacht.
Of zoals hij dacht dat van hem werd verwacht.
Levenskracht
Ik vroeg Gijs de beweging met zijn handen te herhalen.
Opnieuw opende hij zijn handen en spreidde zijn vingers uit.
Dit keer kwam er een sensatie van warmte en energie, die zich vanuit zijn buik uitbreidde naar het hele lichaam.
Gijs keek verbaasd en begon daarna steeds breder te lachen. “Ik weet niet wat er gebeurt, maar het voelt goed!”
“Gefeliciteerd”, zei ik, “dat is je vonk, je levenskracht! Ik ben benieuwd wat er gebeurt als je die meeneemt naar je werk.”
Ook al lijkt ‘ie soms ver weg: onze levenskracht is er altijd.
Er is niet één recept om hem terug te vinden. Maar op het moment dat je kunt spelen met ingrediënten, ben je op de goede weg!